Bij de uitreiking van de Sportprijzen was er veel jong dansgeweld. Dat jong geweld reageerde enthousiast toen choreografe Ingrid Coppieters de Prijs voor Sportverdienste kreeg. Voor Ingrid was zowel de prijs als het enthousiasme de bevestiging dat werken met (jonge) mensen, met hen de passie voor de dans delen en hen meer zelfvertrouwen geven, evenveel waarde heeft als zelf een carrière in de danswereld uitbouwen.
Als oudste kind van het gezin verhuisde Ingrid kort na haar geboorte naar Dendermonde waar vader als rijkswachter aan de slag ging. Zus Bernice en broer Jef vervolledigden de familie. “Mijn ouders zaten in het amateurtoneel en waren heel artistiek. En omdat ik een onzeker kind was, stuurden ze me naar de dansles om mijn zelfvertrouwen op te krikken. Omdat ik dat alleen niet durfde, ging mijn zus Bernice mee. We volgden klassiek ballet bij Hedwige Hardies en jazz- en tapdans bij Roger De Proft. Vanaf het 6de leerjaar ging Bernice naar de Balletschool te Antwerpen. Ik bleef dansen en koos na het middelbaar voor een driejarige dansopleiding in Brugge. Bernice werd klassieke ballerina en behoorde tot de top van haar generatie. Als lid van het Ballet van Monaco werd ze geridderd en in 2011 bekroond als beste ballerina.”
Ingrid koos een andere weg. Zij danste bij de musicalafdeling van het Ballet van Vlaanderen waar ze de combinatie dansen, acteren en zingen ontdekte. Het hoogtepunt uit haar carrière werd haar tussenstop in het Lido van Parijs. “Ik werd Bluebell-Girl. In de mooiste show-tempel van Parijs te mogen performen en samenwerken met dansers van alle nationaliteiten: een top-ervaring.”
Na drie jaar hield Ingrid dat mondaine leven voor bekeken. Op vraag van Frank Van Laecke maakte ze de choreografie voor ‘My Fair Lady’ bij Festivaria waar ze vaste choreografe en regieassistente werd. Choreografie werd tenslotte haar beroep. Ingrid tekende verantwoordelijk voor de choreografie in tientallen shows en musicals in binnen- en buitenland. Momenteel legt ze de laatste hand aan de ‘Sage van het Ros Beiaard’ die deze en volgende maand in de Oktoberhallen van Wieze te zien is.
“In 2006 richtte ik mijn eigen dansgroep ‘ShaMoDo It’ op. Daar kan ik mijn passie doorgeven aan jong en oud, het is ook een enorme voldoening om introverte kinderen na een aantal weken te zien ontplooien om uiteindelijk vol zelfvertrouwen op het podium te staan.
Telkens weer stelt een nieuwe opdracht ons voor nieuwe uitdagingen. Het geeft me enorm veel voldoening om met al de mensen die me hun vertrouwen geven iets moois te maken …”
